Hadithe të zgjedhura

Pasha Zotin, nuk ka krijuar Allahu ndonjë besimtar e të ketë dëgjuar për mua e të mos më dojë..!

Thotë Ebu Hurejrah: Nëna ime ishte politeiste (mushrike), e thirrësha
çdo herë atë ne islam, por ajo refuzonte, derisa një herë e thirra atë
e ajo më tha diç të urrejtur për Pejgamberin a.s..
Shkova te Pejgamberi a.s. duke qajtur, i tregova për këtë dhe kërkova prej tij që të lutet për të (nënën time).

Tha a.s.:O Allah,udhëzoje nënën e Ebu Hurejres! Dola prej
Pejgamberit a.s. që të shkoj për ta përgëzuar atë dhe arrita në shtëpi.
Dera ishte e mbyllur, dëgjova ujin të rrjedhte dhe ia dëgjova zërin e
saj duke më thënë: Qëndro aty! Pas pak u hap dera dhe ajo shpejtoi me
shpejtësi drejt mbulesës dhe tha: "Dëshmoj që nuk ka Zot tjetër përveç Allahut dhe Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij!

Tha Ebu Hurerjra: Shkova tek Pejgamberi a.s. duke qajtur prej gëzimit,
sikur qava nga pikllimi dhe i tregova për këtë Pejgamberit a.s.
Pastaj i thash: Lute Allahun që të më bëj të dashur mua dhe nënën time prej robëve të tij besimtar!
Tha a.s.: "O Allah, bëne të dashur këtë robin tënd dhe nënën e tij tek robët e Tu besimtarë dhe bëni besimtarët të dashur tek këta dy.

Transmeton Ebu Hurejra [Allahu qoftë i kënaqur me të] se i Dërguari [salallahu alejhi ve selem] ka thënë:“Kur
të zgjohet dikush nga ju nga gjumi le të pastrojë duart e tij tre herë
para se t’i fusë duart në enë, ngse nuk e di ku e kanë kalurë natën
duart e tij”(mutefekun alejhi).

Transmeton ebu hurejra [Allahu qoftë i kënaqur me të] se i Dërguari [salallahu alejhi ve selem] ka thënë: “ Mos të urinoj dikush nga ju në ujin e palëvizshëm që nuk rrjedhë e pastaj të pastrohet në të” (mutefekun alejhi).
Ndërsa në transmetim tjetër: “ mos të pastrohet dikush nga ju në ujin e palëvizshëm duke qenë xhunub”

Transmeton ebu Hurejra [Allahu qoftë i kënaqur me të] se i Dërgauari i allahut [salallahu alejhi ve selem] ka thënë: “ Nëse
miza bie në enën e ndonjërit nga ju le ta fundose, pastaj le ta nxjerrë
sepse në njërën anë të krahut ka shërimin ndërsa në tjetërn ka smundjen” (transmeton Buhariu).

Shpjegim:
Në këto hadithe ka disa norma që kanë të bëjnë me ujin dhe rregulla me
të cilat muslimani duhet të veprojë me to për ta ruajtur pastërtin e
ujit.

Dobitë:

-Ndalimi i futjes së dorës në enë pas zgjuarjes nga gjumi dhe para larjes së duarve tri herë.

-Ndalesa e urinimit në ujin e palëvizshëm ose pastrimi nga papastërtia (pas mardhënjeve intime) në të.

-Pastërtia e mizës dhe nuk e bënë të papastërt ujin në të cilin ka rënë.

Ishte njëhere Muhammedi SaAll-llahu Alejhi ve Selem duke ecur me Ebu
Bekrin, ky i fundit e vështronte dhe mahnitej me bukurinë e tij dhe i
tha: O i Dërguari i All-llahut sa i bukur je!

-Ke të drejtë - iu pergjigj Rasulullahu SalAll-llahu Alejhi ve Selem.
e degjoi kete bisede Ebu Xhehli dhe nje dite i thotë Pejgamberit SalAll-llahu Alejhi ve Selem: O Muhamed sa i shemtuar je.

-Ke të drejtë - i pergjigjet Rasulullahu SalAll-llahu Alejhi ve Selem.

Pasi merr vesh Ebu Bekri për këtë dialog i thotë të Dërguarit të All-llahut:
O i derguar i All-llahut, kur unë te peyat se sa i bukur je, ti me
the se kam te drejte dhe kur te tha Ebu Xhehli sesa i shëmtuar je po te
njejten pergjigje i ktheve, si ka mundesi? Rasulullahu SalAll-llahu Alejhi ve Selem i pergjigjet:

-PO
është e vertetë, të verteten ju kam thënë të dyve, sepse unë jam si një
pasqyre, dhe cdokush sheh tek unë atë që ka ne zemer. Ti me the se jam
i bukur sepse zemra jote rrezaton mirësi dhe besim, ndersa ati iu duka
i shëmtuar sepse nga zemra e tij buron e keqja dhe cmira...

"E kam pyetur Ebu Vailin për murxhitë, e ai tha: Më ka treguar Abdullahu se Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë:

‘Ta turpërosh (ofendosh) muslimanin është mëkat, ndërsa ta mbysësh atë është mosbesim (kufër)’."

Na ka treguar Museddedi, këtij i kishte treguar Ismail b. Ibrahimi,
këtij Ebu Hajjan et-Tejmiu, ky nga Ebu Zur’a, e ky nga Ebu Hurejre r.a.
i cili ka thënë:
"Një ditë Pejgamberi s.a.v.s. doli në mesin e njerëzve; iu afrua atij një njeri dhe e pyeti:


‘Çka është besimi (imani)?’

’Besim (iman) është të besosh Allahun, melekët e Tij, takimin me Të
(në Ditën e Kijametit), të besosh pejgamberët e Tij dhe ringjalljen.’
– u përgjigj (Pejgamberi s.a.v.s.).


’Po, çka është Islami?’ – pyeti ai.


‘Islami është ta adhurosh Allahun, të mos i përshkruash shok Atij, të falësh namazin, të japësh zekatin dhe të agjërosh Ramazanin.’ – u përgjigj Pejgamberi s.a.v.s.


‘Po, çka është mirësia (ihsani)?’ – pyeti ai.


‘Ta adhurosh Allahun sikur e sheh Atë. Nëse ti nuk e sheh Atë, Ai padyshim të sheh ty.’ – u përgjigj.



‘Kur do të jetë Dita e Kijametit?’ – pyeti njeriu.

Lidhur me këtë pyetje Pejgamberi s.a.v.s. tha:

‘I pyeturi nuk është në dijeni më të madhe për këtë çështje se
pyetësi. Vetëm po të tregoj ty për shenjat e tij: kur robëresha të lind
pronarin (d.m.th. zotëriun) e saj; kur barinjtë e deveve zeshkane me
mburrje do të shtyhen në ndërtimin e pallatit. Ajo (Dita e Kijametit)
është një nga pesë fshehtësitë që nuk i askush, përveç Allahut xh.sh.’

Pastaj Pejgamberi s.a.v.s. citoi ajetin e Kur’anit:


"Vërtet që Allahu! Vetëm tek Ai është dija e Orës (e Çastit të Fundit, Kijametit)..." (Lukman: 34).

Pastaj njeriu u nis të shkojë, (e Pejgamberi s.a.v.s.) tha:

’Kthejeni atë!’

Meqë ata nuk e panë më atë (sepse u flak para syve të tyre), Pejgamberi s.a.v.s. tha:

’Ai është Xhibrili a.s., ka ardhë t’ua mësojë njerëzve fenë e tyre’."


Ebu Abdullahu (Buhariu) ka thënë: "E gjithë kjo është pjesë e besimit (imanit)."

Na ka treguar Abdullah b. Jusufi, ky nga Maliku, ky nga Hisham b. Urve,
ky nga babai i tij, ky nga Aishah r.a., e cila transmeton se Harith b.
Hishami r.a. e ka pyetur Pejgamberin s.a.v.s.:

"O Resulullah, si të vjen ty Shpallja (Vahji)?’

Pejgamberi s.a.v.s. i qe përgjigjur:

‘Herë-herë më vjen si tingujt e ziles. Kjo për mua është
mënyra më e vështirë e Shpalljes, e më ndërpritet pasi ta kem mbajtur
në mend atë që më është thënë. Dhe, herë-herë meleku (Xhibril) më
paraqitet në formë njeriu. Ai më flet dhe unë e mbaj në mend atë që më
thotë.’

Aishah r.a. është shprehur kështu:
’E kam parë atë (Pejgamberin s.a.v.s.) duke i zbritur atij Shpallja në
ditët shumë të ftohta dhe kur i ndërpritej (Shpallja), vërtet, ballin
ende e kishte qull me djersë’."




Na ka treguar Jahja b. Bukejri, këtij Lejthi, ky nga Ukajli, ky
nga Ibni Shihabi, ky nga Urve b. Zubejri, ky nga Aishah r.a., e cila ka
thënë:


"Kur Pejgamberi s.a.v.s. për herë të parë ka filluar ta marrë
Shpalljen, ishin ato ëndrra të mira që i përjetonte në gjumë. Nuk ka
pasur ndonjë ëndërr që nuk do t’i dilte qartë si agimi i mëngjesit.
Pastaj ai u dashurua në vetmi. Vetmohej në shpellën Hira dhe aty ruhej
(nga gabimet) dhe lutej me net të tëra, para se të zbriste te familja e
tij që të furnizohej me ushqim për këtë qëllim. Pastaj kthehej te
Hatixheja dhe furnizohej si më parë. (Kështu veproi) derisa i erdhi E
VËRTETA kur ai ndodhej në shpellën Hira.


I erdhi meleku dhe i tha: ‘Ikre’, d.m.th. ‘Lexo, mëso!’

’Nuk di të lexoj’ – iu përgjigj (Pejgamberi s.a.v.s.).

’Më mori’, - tha ai (Muhammedi a.s.) – ‘dhe më shtrëngoi aq sa më kaploi mundimi, e pastaj më lëshoi dhe më tha: ’Ikre’, d.m.th. ’Lexo, mëso!’

’Nuk di të lexoj,’ – ’i thashë, e ai (Xhibrili) më mori edhe për herë të dytë më shtrëngoi derisa më kapi mundimi, pastaj më lëshoi dhe më tha:


"Lexo! Me emrin e Zotit tënd, i Cili krijoi (çdo gjë). Ka
krijuar njeriun nga Alak (copë gjaku e mpiksur në mitrën e nënës).
Lexo! Dhe Zoti yt është më i Begati Dhurues." (Al ‘Alak: 1-3).

Pastaj, Pejgamberi s.a.v.s. u kthye, e duke iu dridhur zemra (nga frika), hyri te Hatixhe b. Huvejlidi r.a. të cilës i tha: ‘Më mbuloni! Më mbuloni!’ E mbuluan derisa i kaloi frika. Pasi ia tregoi ndodhinë Hatixhes, tha: ‘Po frikohem!’ ndërkaq Hatixheja ia ktheu: ‘Jo,
për Zotin, kurrsesi! Allahu nuk të turpëron dhe nuk të lëshon ty
asnjëherë, sepse ti i viziton të afërmit, po u ndihmon jetimëve dhe
atyre që nuk janë të aftë, u jep të varfërve, je mikpritës dhe po u
ndihmon atyre të cilët e mbrojnë të vërtetën.’
Atëherë Hatixheja e çoi te djali i mixhës së vet, Vereka b. Neufel b.
Esed b. Abdi Uzza. Ky njeri e kishte pranuar krishterimin në kohën e
xhahilijetit. E dinte mirë shkrim-leximin hebrej dhe përshkruante
(transkriptonte) nga Inxhili në gjuhën hebreje, atë që Allahu xh.sh.
donte të shkruhej. Ishte plak i këputur (shumë i moshuar) dhe, vërtet,
ishte verbuar.
Hatixheja i tha (Verekës):
‘O djal i xhaxhait, dëgjo diç nga djali i vëllait tënd!’
Vereka i tha (Muhammedit a.s.):
‘O djal i vëllait tim, ç’është ajo që ke parë?’
Pejgamberi s.a.v.s. ia shpjegoi Verekës ndodhinë që e kishte përjetuar, e Vereka i tha:
‘Ai është Namusi, të cilin Allahu ia dërgoi Musait. Ah, ta kisha fatin
të isha i ri në ditët e thirrjes sate. Ah, ta kisha fatin të isha
gjallë kur populli yt do të dëbojë.’
‘A thua do të më dëbojë? – pyeti (Pejgamberi s.a.v.s.).

‘Po’
– tha ai – ‘sepse asnjëherë askush nuk ka sjellur diç t ngjashme si ti,
e që nuk është sulmuar. Po të jem gjallë, do të ndihmoj ty sa të
mundem.’
Nuk kaloi shumë pas kësaj e Vereka vdiç. Edhe Shpallja për një kohë pushoi.

Nga Ebu Hurejre r.a. përci­llet se Pej­gam­be­ri s.a.v.s. ka thënë: “Vërtet
All-llahu i Madhëruar është xheloz. Xhelozia e All-llahut vjen në
shprehje kur njeriu i bën ato vepra të cilat i ka ndaluar All-llahu”. (Muttefekun alejhi)


Nga Ebu Hurejre r.a. përci­llet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Nga e mira e Islamit të njeriut është lënia e asaj nga ajo që nuk i intereson”. (Hadith hasen. Trans­me­ton Tirmidhiu dhe të tjerët)

Trans­me­tohet nga Enesi r.a. se ka thënë: “Vërtet ju i bëni
disa punë të cilat në sytë tuaj janë më të vogla se qimja e flokut,
kurse ne në kohën e Të Dërguarit të All-lla­hut s.a.v.s. i numëronim
dhe kon­sideronim prej ga­bimeve (mëkat­eve) më të mëdha”. (Buhariu)

"Besimi i përkryer përbëhet nga gjashtëdhjetë e sa degë (pjesë). Edhe turpi është pjesë e besimit (imanit)."



Gjithashtu me një hadith tjeter sahi Pejgamberi SalAll-llahu Alejhi ve Selem thotë:


"Kush edukohet nga burimet e Pejgamberëve [alejhimusselam] nuk
do të dobësohet dhe as që do të humb shpresën. Ai do të mbetet krenar
në fenë e tij, i përqëndruar si kodrat, durimtar i cili pret shpërblim
nga Allahu, Zoti i tij."


Resulull-llahu [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] çdoherë kur fillonte fjalimin e tij thoshte:

“Fjala më e mirë është fjala e All-llahut, udhëzimi më i mirë
është udhëzimi i Muhammedit, punët më të këqija janë ato të shpikurat
(në fe), e çdo shpikje është humbje.” Ka edhe shumë hadithe në këtë temë.
Pra, e kemi obligim t'ua tërheqim vërejtjen njerëzve nga kjo vepër,
t'i largojmë prej saj dhe t'i këshillojmë për përqëndrim në sunetin e
Resulull-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] dhe për largim prej
asaj që e kundërshton sunnetin.

Nga Aisheja r.anha thuhet: “Pej­gam­be­ri s.a.v.s. ishte duke ngrënë
ushqim me gjashtë shokët e vet. Erdhi një beduin dhe e hëngri ushqimin
me dy kafshata. Pej­gam­be­ri s.a.v.s. u tha shokëve të vet: “Ja pra ky sikur ta kishte emërtuar (me bismil-lah) do t’u kishte mjaftuar edhe juve (ushqimi i tij)”. (Tirmidhiu thotë: hadith hasen sahih)


Umer ibnu Ebi Selem r.anhuma thotë: “Isha fëmijë dhe nën
mbikëqyrjen e Pej­gam­be­rit s.a.v.s. në shtëpinë e tij. Njëherë, para
se t’ia fillojmë ushqimit, zgjata dorën në një enë të ush­qimit, por
Pej­gam­be­ri s.a.v.s. më tha: “Djalosh, thuaj ‘Bismil-lah’, përmende emrin e All-llahut, ha me dorën e djathtë dhe ha para vetes”. (Muttefekun alejhi)

Safvan bin Assal r.a. tre­gon: “Një çifut i thotë shokut të
vet: Eja me mua te ky Pej­gam­ber, dhe shkuam ke i Dërguari i
All-llahut dhe e pyetëm për shpjegimin e ajeteve (nëntë mrekullive të
mëdha të All-llahut), ndërsa trans­me­tuesi pasi e ka përmendur hadi­thin për ato ajete, thotë: “Në fund të dy e puthën dorën dhe këmbën e Pej­gam­be­rit s.a.v.s. dhe thanë: dësh­mojmë se ti je i Dër­guari i All-llahut”. (Tirmidhiu dhe të tje­rët me sened të vërtetë)

Transmetohet nga Irbade bin Serijeh [radijall-llahu anhu] i cili thotë: "Na
e fali Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] namazin e sabahut,
pastaj na këshilloi me një këshillë të qartë. Nga kjo këshillë lotuan
sytë e vërgëlluan zemrat e njëri prej nesh tha: O Resulull-llah, po më duket se ky është këshillimi lamtumirës, për këtë shkak na porosit diç". (Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]) tha: "U porosis të keni drojë All-llahun [subhanehu ve teala], ta dëgjoni e t’i përuluni kryetarit edhe nëse është rob i Etiopisë, ngase kush jeton prej juve (pas meje) do të sheh kundërshtime të shumta. Obligoheni
të kapeni për sunnetin tim dhe sunnetin e halifëve të drejtë e udhëzues
(rashidin el-mehdijin), kapuni për to me dhëmballë (fortë), e keni
drojë nga risitë, se çdo risi është bidat, (Ebu Asimi thotë)" keni drojë risitë, se çdo bidat është humbje".
Transmeton: Ebu
Davudi, Tirmidhiu, Ibn Maxhe, Imam Ahmedi, Darimiu dhe Ibn ebi Asim në
Suneh (nr.54). Shejh Albani thotë: “Isnadi (zingjiri) i tij është i
vërtetë, treguesit e tij të besueshëm.”)



Ebu Sulejman Malik ibni El-Huvejrith r.a. thotë: “Shkuam te i
Dërguari i All-llahut dhe të gjithë ne ishim të ri dhe të një mosheje.
Te ai qëndruam njëzet net, ndërsa Pej­gam­be­ri s.a.v.s. ishte i
mëshir­shëm dhe i dashur. Ai mendoi se na ka marrë malli për familjet
tona, andaj na pyeti kë kemi prej famil­jes e ne i treguam, pastaj ai
tha: “Kthehuni te familjet tuaja dhe rrini me ta, mësoni dhe
urdhëroni ata (në të mira) dhe faleni këtë namaz në këtë kohë dhe
namazin tjetër në kohën tjetër. E kur të vijë koha e namazit, njëri
prej jush le ta thërrasë ezanin e më i moshuari nga ju le të dalë imam”. (Mutte­fekun alejh



i)

Nga Ebu Abdurrahman
Abdullah ibn Umer ibn el-Hattab percillet se i Derguari i Allahut
s.a.v.s ka then :" Vertet All-llahu i Gjithefuqishm e pranon pendimin e
robit te vet deri para gargers se tij (frymarrjes se tij te
fundit)".(Trimidhiu thot se esht hadith hasan).


Nga Ibni Abbasi dhe Enesi ibni Maliku r.a percillet se i Derguari i Allahut s.a.v.s
ka then:" Sikur njeriu te kishte nje lugin me ar,do te deshironte ti
ket dy lugina (ne vend re njeres).Dhe gojen e tij asgj nuk mund ta
mbush (ngop) perveq dheut. Atyre qe bejn tevbe All-llahu xh.sh ua
prenon tevben e tyre".
(Muttefekun alejhi)





Nga Ebu Jahja Suhejb ibn Sinin r.a percillet se i
Derguari i Allahut s.a.v.s. ka then:" Equditshme esht qeshtja e
besimtarit. Qeshtja e tij esht krejt mir per te dhe nuk esht e till per
askend tjeter,Nese besimtarin e godet qezimi , ai falenderon
(Allahun),e kjo i sjell dobi, kurse nese e godet e keqja, ai ben
durim(saber) andaj edhe kjo i sjell dobi".(Muslimi)





Nga Ebu Hurejre r.a percillet se i Derguari i Allahut
s.a.v.s ka then:" Allahu i Madherishem thot:" Shperblimi i robit tim
besimtar, kur t ia merr te dashurin e tij nga banoret e kesaj bote, e
ai ben durim per te duke llogaritur shperblim , esht me
xhenet".(Buhariu)





Transmetohet nga Enesi r.a qe thot se e ka degjuar
Te Derguarin eAllahut s.a.v.s. duke then:" Allahu xh.sh thot " Nese
robin tim e sprovoj me dy te dashurit e tij (me humbjen e syve) e ai
ben durim,do t ia kompensoj me xhennet". (Buhariu)

DURIMI - QËNDRESA (SABRI)


Nga Ebu Malik el-Harith ibn Asim el-Esh’arij r.a. përcillet se i Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë:


“Pastërtia
është gjysma e imanit (besimit), el-hamdu li-l-lahi (falënderimi
All-llahut) ia plotëson (besimtarit) peshojën (e veprave),
subhanall-llahi velhamdu li-l-lahi (lavdia dhe falënderimi All-llahut)
e mbush krejt në mes të qiejve dhe të Tokës, namazi është dritë (e
zemrës), sadakaja (lëmosha) është dëshmi (e besimit), durimi (sabri)
është shkëlqim, kurse Kur’ani është argument për ty ose kundër teje.
Çdo njeri kur gdhin, shpirtin e vet e shet, e shpëton ose e
shkatërron”.

Nga Ebu Seid Sa’d ibni Malik el-Hudrij r.a. transmetohet se ka thënë:

“Një
grup njerëzish prej Ensarëve kërkoi (gjësende të ndryshme) nga i
Dërguari i All-llahut s.a.v.s. dhe ai u dha, ata përsëri kërkuan, e ai
prap u dha çka kërkuan derisa nuk i mbeti atij asgjë, e kur harxhoi
krejt çka kishte ju tha atyre: “Çdo gjë të mirë që posedoj do t’ju jap,
asgjë nuk do të kursej as s’do të mbaj për vete, por kush dëshiron dhe
kërkon dëlirësi, All-llahu do t’ia japë e kush kërkon dhe dëshiron
pavarësi, All-llahu do ta bëjë të pavarur, të pasur. Kush bën shumë
durim, All-llahu do t’i ndihmojë në durim. Askujt nuk i është dhënë
dhuratë më e mirë dhe më e rëndësishme se sa durimi (sabri)”.

Nga Ebu Jahja Suhejb ibn Sinan r.a. përcillet se i Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë:


“E çuditshme është çështja e besimtarit. Çështja e tij është krejt mirë
për të dhe nuk është e tillë për askend tjetër. Nëse besimtarin e godet
gëzimi, ai falënderon (All-llahun), e kjo i sjell dobi, kurse nëse e
godet e keqja, ai bën durim (sabër) andaj edhe kjo i sjell dobi”.