Teube në haxh

Teube në haxh

Falënderimi i takon All-llahut, subhanehu ve teala, paqa dhe shpëtimi qofshin mbi të dërguarin e All-llahut...

O vëllai im haxhi: O ti i cili je larguar nga çdo i dashur për tu takuar me të dashurin më të madh. O ti i cili u ndave nga familja dhe shokët me qëllim që ta kënaqish Zotin e zotërinjve.

Esselamu alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu

Vëlla i dashur: Ta uroj – vall-llahi – këtë mirësi të cilën ta ka dhuruar All-llahu, subhanehu ve teala, i Cili ka bërë që ti ta vizitosh Qaben, jo sa për ta kryer obligimin ndaj All-llahut por edhe për tu pastruar prej mëkateve e gabimeve dhe për tu afruar edhe më tepër tek Ai i Cili don shumë dhe falë shumë.


Çastet më të këndshme


Vëllai im haxhi: Ti jeton në këto çaste me vlera madhështore, e si jo kur Resulull-llahu, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, ka thënë: “Haxhinjtë janë vizitorë të All-llahut, nëse e lusin Atë, Ai u përgjigjet dhe nëse i kërkojnë falje, Ai i falë”. (trs. Ibën Maxhe, Ibën Huzejme dhe Ibën Hibbani).


Padyshim se je në çastet më të mira, ngase Resulull-llahu, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, ka thënë: “Kujdesuni për haxhin dhe umren, ngase ato e largojnë varfërinë dhe mëkatet ashtu si e largon gjyryku ndryshkun e hekurit, arit dhe argjendit. Dhe haxhi i pranuar nuk ka shpërblim tjetër pos xhennetit”. (trs. Nesaiu, Timidhiu dhe thotë ky i fundit se hadithi është sahih).


Pastaj, ja me çka u drejtohet i Dërguari grave: “Për ju ka xhihad më të mirë dhe më të bukur: haxhi, All-llahu ua pranoftë”. (trs. Buhariu dhe Muslimi).


Vëlla: në haxh falen lëshimet, largohen mëkatet dhe gabimet, ashtu që kthehesh i pastruar prej mëkateve sikur atë ditë kur të ka lindur nëna yte, i pastër prej gjynaheve... a ka vlerë dhe nderë më të madh se kjo?!


Resulull-llahu, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, ka thënë: “Kush e bën haxhin, dhe nuk u afrohet grave e as që bën mëkat gjatë tij, ky njeri kthehet prej haxhit si atë ditë kur e lindi nëna e vet”. (trs. Buhariu dhe Muslimi).


Momenti madhështor


Dëgjo për momentin e bukur, për të cilin qajnë zemrat para se të qajnë sytë, dhe zemrat thyhen dhimbshëm me dashuri dhe shpresë tek Krijuesi i tokës dhe qiellit.


Po pra... ja çka thotë Resulull-llahu, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem: “O ju njerëz, më erdhi Xhibrili pak para dhe solli selamin prej Zotit tim dhe tha: All-llahu ia fali gjunahet atyre që ishin në Arafat dhe në Mesh’arul Haram (Muzdelife)”; pastaj Resulull-llahu tha: “Kjo është për juve dhe për gjithë ata që vijnë pas jush deri në ditën e Fundit”.


Dhe ka thënë: “Tek All-llahu nuk ka ditë më me vlerë sesa dita e Arafatit, zbret All-llahu deri në qiellin e dunjasë dhe krenohet para melekëve me banorët e tokës duke iu thënë: Shikoni robërit e Mi, kanë ardhur të pakrehur, te pluhërosur, kanë ardhur prej vendeve të largëta, shpresojnë Mëshirën Time dhe nuk e dojnë dënimin, nuk ka ditë në të cilën më së tepërmi lirohen nga zjarri sesa dita e Arafatit”. (trs. Ibën Huzejmeja dhe Ibën Hibbani në dy Sahihët e tyre).


Njëri pendohet tek All-llahu për shkak se është ushqyer me haram, tjetri kërkon falje për mosrespektimin e prindërve dhe këputjen e lidhjeve farefisnore, i treti qan për mëkatet e mëdhaja që i ka bërë, dikush kërkon prej All-llahut xhennetin më të lartë dhe shpëtimin prej zjarrit. Aty, të gjitha janë të ndryshme: gjuhët, dialektet dhe lutjet, nuk ua ve veshin askush atyre, pos Zotit të qiejve dhe të tokës.


Ka thënë thënësi:


Më kanë ardhur robërit e Mi me dashuri


e Unë ata i respektoj, nderoj dhe mëshiroj


Betohem se unë ua kam falur mëkatet


dhe ua kam dhënë atë që shpresuan dhe deshtën


U përgëzoj o ju që qëndruat në Arafat, në të cilin


All-llahu i falë mëkatet dhe mëshiron


Sa prej njerëzve u liruan nga Zjarri


e të tjerët kërkojnë, e Zoti yt është më i Mëshirshmi


Thirrje për pendim


O vëllai im haxhi: Përkujto se ti kur lutesh, je duke e lutur Atë i cili i falë të gjitha mëkatet;


E lutë Atë i cili është më i mëshirshëm me robërit e tij sesa nëna për fëmijën e vet.


E lutë Atë i cili të keqen ta kthen me të mirë. E lutë Atë i cili na don, është i butë me neve dhe na mëshiron shumë.


Thotë poeti:


Kur mu përforcua zemra dhe mu ngushtuan udhët


shpresën tim e drejtova kah Falja Yte


Mëkati im mu parafytyrua shumë i madh, e kur e krahasova


me faljen Tënde, Falja Yte ishte më e madhe



Resulull-llahu, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, në hadith kudsij thotë: Thotë All-llahu, azze ue xhel-le: “O robërit e Mi, ju gaboni natë e ditë, e Unë i fali të gjitha mëkatet, kërkoni falje nga Unë, e Unë ju fali”. Bile Ai, subhanehu ve teala, gëzohet me pendimin e penduesve.


Vëlla i dashur: Ja pra, Zoti im dhe i yti po na thërret të pendohemi dhe të kthehemi tek Ai, na thërret në lumturinë e vërtetë... lumturinë në këtë botë dhe tjetrën, na thërret në fitim dhe shpëtim, ka thënë: “...dhe pendohuni të gjithë ju tek All-llahu o besimtarë, ashtu që të shpëtoni”.


O haxhi: O ti i cili e don shpëtimin, pendimin dhe fitimin, të këshilloj që:


1. Pendimi yt të jetë i vërtetë, i sinqertë për All-llahun e madhëruar.


2. Ambicja jote të jetë vetëm All-llahu, Kënaqësisë së Tij jepi përparësi para çdo gjëje.


3. Pendimi yt të mos jetë sikur i atyre muslimanëve të përkohshëm. Por, bëje pendimin tënd një fillim me zell dhe një faqe të re, në të cilën gjë do të vazhdosh deri sa të takohesh me All-llahun, e sidomos në këtë rast, kur je zhveshur nga rrobat e mëkatit dhe je kthyer në atë gjendje si ditën që të ka lindur nëna.


4. Kthehu në vendin tënd i penduar, bile edhe thirrës në rrugën e All-llahut, subhanehu ue teala.



Kështu e bëri haxhin Resulull-llahu, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem



Pasi që bëri tavafin e arritjes në Meke nuk doli prej ihramit, ngase ishte duke e bërë haxhin kiran, ndërsa shumica e shokëve të tij, bënë tavafin dhe sa’jin për umre, ngase ashtu ata i urdhëroi Resulull-llahu, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, e pas sa’jit ata dolën prej ihramit dhe i shkurtuan flokët, dhe ashtu bënë të gjithë.


Pastaj, në ditën e tetë të Dhul Hixhes shkoi në Mina, e ata që kishin dalur prej ihramit pas umres i urdhëroi që të bëjnë nijetin për haxh në këtë ditë. Në Mina e fali drekën, iqindinë, akshamin dhe jacinë duke i shkurtuar ato e duke mos i ngjitur. Buajti në Mina, e kur lindi dielli i ditës së nëntë (dita e Arafatit) shkoi për në Arafat dhe aty e fali drekën dhe iqindinë duke i ngjitur dhe shkurtuar, e mbajti aty një hutbe madhështore, pastaj shkoi te kodra dhe i bëri lutje All-llahut derisa perëndoi dielli.


Kur perëndoi dielli shkoi në Muzdelife dhe aty e fali akshamin dhe jacinë (jacinë e shkurtoi) pastaj buajti aty derisa e fali sabahun e pastaj u ndal aty në Muzdelife dhe filloi të bën lutje derisa doli drita mirë, prej këtu shkoi në Mina pasi që Ibën Abbasi ia kishte mbledhur guralecat gjatë udhës. Gjuajti shtatë guraleca te Xhemretul Akabe (në ditën e Bajramit) pas lindjes së diellit, dhe e mbajti një fjalim në Mina. Pas kësaj shkoi, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, te vendi ku priten kurbanat dhe preu kurbanin e tij. E rrojti kokën dhe u nis për në Qabe që të bëjë tavafin (tavaful ifadah) dhe nuk bëri sa’j sepse bënte haxhin kiran, e shokët e tij të gjithë e bënë edhe sa’jin ngase ata bënin haxhin temettu’ (haxhi temettu’ është më me vlerë), bile edhe Resulull-llahu, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, do ta kishte bërë haxhin temettu’ po të mos e kishte marrur kurbanin me vete prej në Medine.


Pastaj u kthye në Mina dhe buajti aty natën e njëmbëdhjetë, dymbëdhjetë dhe trembëdhjetë dhe çdo ditë pas dreke i gjuante nga shtatë guraleca, gjuante tek tre xhemeratet, fillonte nga madhja, e mesmja e pastaj te e vogla, si dhe i bënte lutje All-llahut pasi që i gjuante guralecat te e madhja dhe te e mesmja.


E në ditën e trembëdhjetë shkoi, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, në Meke, bëri tavafin lamtumirës dhe u kthye në Medine, e kur pa Medinen tha: “La ilahe il-lallahu vahdehu la sherike lehu, lehul mulku ue lehul hamdu ue huve ala kul-li shej’in kadir, ajibune, taibune, abidune, saxhidune, lirabbina hamidune, sadekall-llahu ua’dehu ue nesara abdehu ue hezemel ahzabe uahdehu”.


O vëlla musliman: Sa bukur është që ne duke bërë haxhin ta përkujtojmë të dashurin tonë, kënaqësinë tonë, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, duke shkuar pas udhëzimit të tij, pas moralit, modestisë dhe pendimit të tij ndaj All-llahut. Ai është imami i të mirëve, i cili e lutte All-llahun dhe kërkonte falje njëqind herë në ditë.


O Zot ne e duam atë, na bën o Zot prej atyre që e pasojnë atë haptas dhe fshehtas, dhe na ringjallë o All-llah në shoqërinë e tij, ditën kur do të takojmë edhe Ty.


Thotë poeti:


Në zemzem mëkatet i shkriva


Dhe telbijen para se me gojë me zemër e bëra


Tavaf bëra e në brendi një ngrohtësi kisha


që All-llahun lavdëronte nëpërmjet gjakut tim


Putha atë që puthi Mustafaja


Salati dhe selami qoftë mbi të


Pejgamber i All-llahut, pas teje po të shkonim


Dhe me All-llahun të jemi, nuk do mund askush të na fiton



Këshilla për në haxh


Vëlla i dashur:


1. Ndije se ti me këtë vepër, me këtë shtyllë madhështore je duke e adhuruar All-llahun dhe je duke u afruar tek Ai, pastroje nijetin tënd në çdo fjalë dhe punë, i bën ato vetëm për All-llahun dhe shpreson shpërblimin, dashurinë dhe kënaqësinë e All-llahut.


2. Mundohu që t’i mësosh rregullat dhe mënyrën e haxhit, dhe mos lë në asgjë atë që është problematike për ty.


3. Rri me njerëz të mirë dhe me ata që të bëjnë dobi e mos u largo prej tyre.


4. Ruaje shikimin tënd prej haramit, sepse shumë vetë kanë humbur për shkak të tij.


5. Mos lejo gjuhës tënde atë që ka ndaluar All-llahu, subhanehu ve teala, siç është gibeti, tallja me të tjerët, rrena etj. Poashtu kij kujdes nga zënkat dhe polemikat gjatë haxhit, motoja yte le të jetë falja dhe çdoherë përkujtoje fjalën e All-llahut: “Haxhi është në muajt e caktuar e kush bën haxhin në këta muaj, nuk duhet afruar grave, as mëkateve dhe nuk duhet të bëjë polemikë. Çka të punoni nga e mira All-llahu din për to. Dhe përgatituni me furnizim, e furnizimi më i mirë është devotshmëria, e ju të zotët e mendjes keni dronë Time”.


6. Ambicja yte më e lartë, le të jetë pranimi i veprave tua tek All-llahu, andaj kij kujdes nga çdo gjë e cila mund të ndikon në haxhin tënd dhe pranimin e tij. Dije se All-llahu pranon veprat prej të devotshmëve, të sinqertëve, ka thënë I Lartësuari: “Me të vërtetë All-llahu pranon prej të devotshmëve”.



Para se të ndahemi



Sa çaste të rënda janë për muslimanin kur ndahet prej këtyre të mirave... hidhërimi ia mbulon zemrën, i përzihet gëzimi i madh me mallëngjimin... ndahet dhe gëzohet duke shpresuar pranimin nga All-llahu... dhe dëshprohet për ndarjen nga ato ditë dhe orë të cilat ishin plotë dhurata e mirësi. Asgjë nuk e relakson e as ia pakëson keqardhjen – nëse është i sinqertë- përveç asaj se ky në ato ditë ka parë dritën dhe ka njohur rrugën e lumturisë.


E në fund


Dije –o vëllai im haxhi- se prej shenjave të keqardhjes është istigfari i shumtë, dhe prej shenjave të pranimit është që gjendja yte pas atij adhurimi të jetë më e mirë sesa që ka qenë para tij. Andaj nuk të ka hije pas këtyre çasteve të mira, adhurimeve të njëpasnjëshme, lutjeve, modestisë, qarjes, frikërespektit... t’i kthehesh ndonjë zakonit tënd të mëhershëm, plot me mëkate e gabime, e pastaj të bëhesh si ato për të cilët All-llahu, azze ue xhel-le, ka thënë: “Mos u bëni si ajo (grua) që e prish tjerrin e saj pasi të ketë dredhur fort”. (16:92)


E lus All-llahun, subhanehu ve teala, që të pranon prej meje dhe prej teje, të na i plotëson kërkesat dhe aderimet, Ai është Fisnik, I Mëshirshëm dhe i Ndershëm. Paqa dhe mëshira qoftë mbi Muhammedin, familjen dhe shokët e tij. Ibrahim el-Hamed,